Skip to main content

Οι Γειτονιές που αγάπησα....

Όταν ξεκίνησα το blog δεν το είχα πει σε κανέναν για πάνω από ένα μήνα.
Έγραφα, τα πρωινά που όλοι κοιμόντουσαν, και συγκέντρωνα ιδέες, έβαζα τις λέξεις και τις εικόνες, χωρίς να έχω επίγνωση ότι κάποιος θα το διαβάσει.
Ήταν σαν να έχω ένα τετράδιο με μυστικές συνταγές που φύλαγα κάπου.
Το blog ήταν μια προσωπική μου ανάγκη για έκφραση.
Μια ανάγκη για να ξαναβάλω ίσως σε σειρά, όλα αυτά που έβρισκα και με ενέπνεαν.
Όλα αυτά, που από τη στιγμή που έγινα μαμά, αναζητούσα, έβρισκα, θαύμαζα και μάθαινα τις ώρες που τριγυρνούσα στις γειτονιές του ιντερνετ.
Όταν γίνεσαι μαμά και από επιλογή απομακρύνεσαι από τον εργασιακό χώρο, απομακρύνεσαι για λίγο από φίλους, από χώρους και συνήθειες παλιές.
Και ίσως κάποια από αυτά τα χάνεις για πάντα.
Υπάρχουν ωστόσο στιγμές που νοσταλγείς την ελευθερία του να μπορείς να κάνεις κάτι μόνο για σένα, να μοιράζεσαι και να μαθαίνεις από κάποιον άλλο ή να μαθαίνεις σε κάποιον άλλον πράγματα.
Το ίντερνετ σου ανοίγει έναν άλλο κόσμο.
Τα blogs είναι αυτός ο άλλος κόσμος. Τόσο μακρινός και τόσο μέσα στο σπίτι σου ταυτόχρονα. 
Άνθρωποι πίσω από λέξεις, πίσω από σκέψεις, ιδέες και εικόνες.
Άνθρωποι χωρίς πρόσωπα;
ΝΟΜΙΖΕΙΣ!
Τα blogs έχουν πρόσωπα, είναι οι πραγματικοί άνθρωποι μιας ψηφιακής γειτονιάς.
Όταν γίνεσαι μαμά-blogger ο κύκλος των συναναστροφών σου αλλάζει.
Αυξάνεται ή μειώνεται. Και είναι πραγματικά σαν να αλλάζεις γειτονιά και να συναντάς νέους ανθρώπους, νέους φίλους.

Σάββατο μεσημέρι και το ραντεβού ήταν με ανθρώπους από γνωστή γειτονιά.
Μια γειτονιά από πρόσωπα γνωστά μέσα από τις λέξεις τους, πρόσωπα οικεία από την φωτογραφία τους σε κάποιο από τα social media, αλλά και πρόσωπα εντελώς άγνωστα.
Και εκεί ακούς ομιλίες που σε αγγίζουν γιατί νιώθεις και εσύ το ίδιο.
Αισθάνεσαι ότι συμβαίνει κάτι το μαγικό σε αυτόν τον χώρο που έχει κλείσει την πόρτα στη μιζέρια, στην κατήφεια και τις δύσκολες στιγμές.
Και όταν δίνεται το σύνθημα, αφήνεις το δικό σου μήνυμα στον αέρα, και ανατριχιάζεις γιατί κάποιος έγραψε "Επανάσταση τώρα!"......
και αυτό ακριβώς προσγειώθηκε στα χέρια ενός παιδιού.
Από τη στιγμή που έχεις το θάρρος να εκτεθείς και να γράψεις σε ένα blog η ανάγκη να μοιράζεσαι υπάρχει παντού.
Η ανάγκη να γράψεις το μήνυμά σου είναι συνεχής.
Και στα αλήθεια γράφεις παντού, έστω και για να ευχαριστήσεις αυτούς που σκέφτηκαν να φέρουν πιο κοντά όλες τις γειτονιές....
Και είσαι μαμά και μπαμπάς κάθε στιγμή και για πάντα.
Και ψάχνεις και θέλεις το καλύτερο για το παιδί σου.
Και όταν βλέπεις παιδιά να διασκεδάζουν, την ώρα που και εσύ διασκεδάζεις, το νιώθεις πως αυτά είναι η ελπίδα η ίδια!
Και ως μπαμπάς, σκέφτεσαι ότι τα λόγια σου και τα αισθήματά σου μπορεί να έχουν απήχηση σε ανθρώπους που δεν φαντάζεσαι, γιατί εκεί έξω υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν το ίδιο. Και έτσι γίνεσαι πιο δυνατός......
Και ως μαμά, έχεις τις δικές σου αγωνίες, τα δικά σου άγχη που σε κάνουν να διστάζεις, να δειλιάζεις αλλά ταυτόχρονα να γίνεσαι πιο ανθρώπινος και ζεστός......
Και επιτέλους μπορείς να ξεστομίσεις με σιγουριά ότι "ΝΑΙ, ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ"
Έχεις απελευθερωθεί γιατί γνωρίζεις άτομα πρόσχαρα, δημιουργικά που ψάχνονται, που αναζητούν την αλλαγή.
Και η παρέα φαίνεται στα βλέμματα, στα χέρια με τις 15 γαλάζιες χάντρες.....
που συγκινούνται γιατί ξέρουν πως ήδη έχει γίνει κάτι μαγικό!
Και ποιος ξέρει ίσως αυτές οι γειτονιές που αγάπησα να μεγαλώσουν κι άλλο σε ένα επόμενο ραντεβού, σε μια επόμενη συνάντηση......




Comments

  1. Ήθελα τόσο να είχα γνωρίσει κι εσένα :-) Δε σε πέτυχα μέσα στον κόσμο! Καλημέρα :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Θα έπρεπε να κυκλοφορούμε με πανό γιατί πραγματικά και εγώ δεν είχα τη χαρά να γνωρίσω πολλά από τα άτομα που θα ήθελα. Ήταν ωστόσο μια υπέροχη συνάντηση και την επόμενη φορά είμαι βέβαιη ότι θα τα πούμε.

      Delete
  2. Καλημέρα Θεανώ. Κάπως έτσι ήταν, όπως πολύ γλυκά περιέγραψες!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σίνα μου ο καθένας σίγουρα τα είδε με τη δική του ματιά αλλά μια γλύκα και μια συγκίνηση πρέπει να έχουν όλοι.

      Delete
  3. Βρε Θεανώ ήσουν εκεί; Μα ρώτησα και μου 'παν πως δεν ήρθες!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι!!! Εγώ πάντως σε χάρηκα τα είπαμε και στο face. ;)

      Delete
  4. Anonymous23 April

    Αχ βρε Θεανούλα μου!!! Τι μου έκανες τώρα!!!!! Σε αγαπώ πολύ!!! Σε ευχαριστώ <3

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εγώ σε ευχαριστώ και όλο το....παρεάκι!
      Είσαι το πιο γλυκό και καλοπροαίρετο πλάσμα που έχω συναντήσει.

      Delete
  5. Πόσο όμορφα τα είπες, όπως ήταν!
    Σ'ευχαριστούμε φίλη μας! Με συγκίνησες κι εσύ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Βερούλα μου είσαι μπορεί να μην μιλήσαμε πολύ, αλλά κάθε φορά ελπίζω να γνωριζόμαστε περισσότερο. Μου αρέσει πολύ το στυλ σου και η αισιόδοξη ματιά σου.

      Delete
  6. Δεν ημουν εκεί...
    Με λόγια σαν τα δικα σου ταξιδεψα λιγο κι εγώ στη γειτονιά!
    Θεανώ κι εγώ σ αγαπώ κι ασ μη σ εχω δει ποτέ!
    :))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν φτάνει που συγκινήθηκα γράφοντας την ανάρτηση, με ξανασυγκινείς με το σχόλιο σου πολύ!
      Η μαγεία συνεχίζεται γιατί κρύβεται μέσα στις λέξεις και στα ταξίδια που αυτές μας οδηγούν.
      Είσαι πολύ τρυφερός άνθρωπος. Χαίρομαι που "γνωριζόμαστε" και ελπίζω να βρεθούμε κάποια στιγμή και από κοντά.

      Delete
  7. Είσαι ένας άγγελος... με συγκίνησες, ανατρίχιασα.
    Πόσο μαγικό είναι όλο αυτό τελικά...
    Φιλιά πάρα πολλά <3

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι όντως μαγικό και ξέρεις κάτι; πιο μαγική είναι η συγκυρία, η στιγμή που αποφασίσαμε να πούμε "ναι" στην πρώτη μας συνάντηση. Αυτό ήταν που άλλαξε πολλά....

      Delete
  8. πολυ ωραια μετεφερες το κλιμα! ακομα και για μενα που δεν τα καταφερα να μαι εκει...
    οσο για τις γαλαζιες τις χαντρες....οντως ειναι μαγικο..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαχούλα κι ας σε έχω δει μόνο μια φορά μου έλειψες. Σαν να χάσαμε μια χάντρα από το βραχιολάκι μας εκείνη την ημέρα. Νομίζω ότι σε όλες έλειψε η ατάκα σου, το ζεστό "μαμαδίστικο" βλέμμα σου και το χαμόγελό σου.

      Delete
  9. Θεανώ μου κι εγώ ανατρίχιασα.. Είμαστε πολύ τυχερές τελικά που γνωριστήκαμε.. Όταν μας συγκίνησε η Άσπα και με χάιδεψες τρυφερά στο πόδι, με συγκίνησες ακόμα περισσότερο που με ένιωσες εκείνη την στιγμή! Σε φιλώ :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κατερινάκι πιστεύω απόλυτα ότι μέσα σου έχεις τόσο μεγάλο πλούτο συναισθημάτων που ακόμα δεν έχω γνωρίσει. Το βλέμμα σου είναι απολύτως γήινο ζεστό και καλοσυνάτο. Χαίρομαι πραγματικά που σε γνώρισα και θέλω να σε μάθω.

      Delete
  10. Σημείωσε και μια συγκινημένη ακόμη! Με τη φωτογραφία στο τέλος και όλες τις αλήθειες που αναφέρεις, γιατί είναι οι αλήθειες όλων μας! Σε φιλώ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κρίμα που δεν συναντηθήκαμε :(

      Delete
  11. Πόσο γλυκά περιέγραψες τη συνάντηση... Θα πρέπει να ήταν μαγικά!
    Τα φιλιά μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κουταλάκι δε θυμάμαι αν σε έχω ρωτήσει: Εσύ που μένεις; Αν είσαι Αθήνα να κανονίσουμε να τα πούμε και εκτός ψηφιακής γειτονιάς.

      Delete
  12. Τι ωραία που τα είπες..
    Διστυχώς δεν ήμουν εκεί αλλά διαβάζοντας το κείμενο σου
    για μια στίγμη ένιωσα σαν να ήμουν και εγώ μαζί σας..
    Σε φιλώ γλυκά...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαίρομαι που μετέφερα έστω και λίγο από το κλίμα της ημέρας. Οι ώρες που έμεινα δυστυχώς δεν ήταν όσες θα ήθελα αλλά με γέμισαν χαρά και δύναμη.

      Delete
  13. Ούτε εμείς γνωριστήκαμε...κρίμας. Του χρόνου ίσως!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μακάρι να μεγαλώσει κι άλλο η παρέα μας!

      Delete
  14. Θεανούλα μου καλή πόσο ζεστά και τρυφερά μας τα έγραψες. Οπως ζεστή και τρυφερή είσαι σαν άνθρωπος και σαν μανούλα. Νομίζω δεν θα μπορούσε να κυλήσει ομορφότερα η μέρα εκείνη. Ήμασταν όλες σε μια διαρκή χαρά, είχαμε ξεχάσει ότι προβλήματα είχαμε, περάσαμε τόσο μα τόσο όμορφα που περιγράφεται με λόγια...αν και εσύ νομίζω κατάφερες να αποτυπώσεις τα συναισθήματά μας.
    Σ'ευχαριστώ πολύ που είσαι φιλεναδούλα μου!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και εγώ Δημητρούλα μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ. Είσαι το άτομο που με την ορμή σου (είσαι χείμαρρος τα έχουμε πει...) με έκανες να δω πιο πολύ τους ανθρώπους πίσω από τις λέξεις.
      Σε ευχαριστώ για την κατανόηση, που με κάνεις να νιώθω ότι είσαι πάντα εκεί και που δίνεις απλόχερα κάτι από εσένα.
      Φιλάκια πολλά.

      Delete
  15. Απίστευτη ανάρτηση.Με ανατρίχιασες.Από τις πιο όμορφες σου...Επανάσταση τώρα μικρή! Είσαι μια κούκλα κι έχεις μια κούκλα για κόρη και μια τρελή κοριτσοπαρέα για να μοιράζεσαι...τυχερούλες όλες!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η ομιλία σου Κατερίνα μου ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα από εσένα. Άγγιγμα ψυχής, έμπνευση, ελπίδα, ζωντάνια, κινητοποίηση.
      Πόσο σε ευχαριστώ!!!!(για ΟΛΑ)

      Delete
  16. Πολύ όμορφα και συγκινητικά λόγια Θεανώ!!!
    Καμαρώνω που βλέπω τα βραχιολάκια που σας έφτιαξα στα χέρια σας, εύχομαι να είσαστε πάντα ενωμένες και μακάρι αυτή η παρέα να μεγαλώσει κι άλλο !!!!!
    Φιλιά!!!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κατά κάποιον τρόπο σε έχουμε πάντα μαζί μας! Δεν είναι φοβερό?
      Ελπίζω να σε γνωρίσουμε και από κοντά Δεσποινάκι.
      Φιλιά.

      Delete
  17. Καταπληκτική ανάρτηση.... με ταξίδεψες πάλι σε μια υπέροχη μέρα! Τελικά ήμουν τυχερή που βρέθηκα στις ψηφιακές γειτονιές και γνώρισα τόσες καταπληκτικές γυναίκες! Μοιραστήκαμε τόσα πολλά.... αγκαλιές και φιλιά που ζέσταναν την καρδιά μας, γεμίσαμε μ'έμπνευση, θετική ενέργεια και μιλήσαμε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια!! Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τις μοναδικές στιγμές που ζήσαμε.... Φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είδες; Στο έλεγα ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι αισιόδοξοι, δημιουργικοί και πέρα από το δήθεν. Και εγώ σε ευχαριστώ που είσαι φίλη μου.

      Delete
  18. Θεανούλα (έτσι μου αρέσει να σε αποκαλώ εγώ), είσαι γλυκύτατο πλάσμα και αισθάνομαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα. Χαίρομαι πολύ που είσαι μία από τις θαλασσιές χαντρούλες που φοράω στο χέρι μου. Λυπάμαι που δε μας έχει δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε περισσότερο μεταξύ μας και τις δύο φορές που συναντηθήκαμε μέχρι στιγμής, δεν είπαμε και πολλά. Από τη μία τα ντεσιμπέλ (ξέρεις εσύ), από την άλλη το τρέξιμο εκείνη την ημέρα του συνεδρίου...
    Να ξέρεις πώς έχεις αγγίξει την ψυχή μου και είσαι τόσο υπέροχη και γλυκιά όσο μπορεί να καταλάβει κάποιος διαβάζοντας αυτή σου την ανάρτηση.
    Σε φιλώ γλυκά!
    Ασπασάκι (όπως σου αρέσει να με αποκαλείς)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Λογικό το βρίσκω ανάμεσα σε 15 γυναίκες τόσο διαφορετικές μεταξύ μας να μην έχουμε την ευκαιρία μέσα σε τόσο λίγο χρόνο να πούμε κάτι περισσότερο. Δεν πτοούμαστε όμως! Όσο ανοίγει ο καιρός οι συναντήσεις μας ελπίζω να είναι πιο συχνές και με μεγαλύτερη διάρκεια.
      Είμαι πολύ περήφανη που σε έχω φίλη γιατί είσαι πραγματικά ένας ολοκληρωμένος και σκεπτόμενος άνθρωπος. Φιλάκια πολλά Ασπασάκι ;)

      Delete
  19. Κάτσε για να καταλάβω ήταν μια συνάντηση με Ελληνίδες blogger γενικότερα ??????
    Αχ πόσο ζηλεύω !!!!!!!
    Πολυ συγκινητικά το λόγια που σου γράφουν αγγίζεις τόσες ψυχουλες!!!!!
    Να σου πω, εαν έρθω πρωτα ο Θεός το καλοκαιρακι στην Ελλαδιτσα μου θα πιούμε καφεδάκι ????????

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ιωάννα ήταν μια συνάντηση για γονείς boggers αλλά και για όσους διαβάζουν blogs και θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το πως να ανοίξουν το δικό τους. Ακούστηκαν εμπειρίες από τον χώρο του blogging, έγιναν workshopos φωτογραφίας, τεχνικών blogging αλλά και σύντομα interviews με χορηγούς. Αν έρθεις θα τα πούμε οπωσδήποτε!
      (άσε που όπως πάνε τα πράγματα είχαμε και σκέψη να έρθουμε εμείς προς τα εκεί!)
      Φιλιά πολλά σε ευχαριστώ που περνάς από εδώ.

      Delete
    2. Πολυ ενδιαφέρον !!!!!!!
      Εαν έρθεις εδώ με τα υλικά και μόνο που έχουν για τις δασκάλες θα κανεις θαύματα !!!!!!!!

      Delete
  20. Εγω βούρκωσα πάντως. Είστε οι φίλες μου που μιλάω πρωί και βράδυ!!!Φιλάκια πολλά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γλυκιά μου Μαρία, πόσο χαίρομαι που μέσα σε περίπου ένα χρόνο απόκτησα 15 υπέροχες φίλες που ποτέ δεν είχα φανταστεί!
      Σας αγαπώ πολύ όλες <3

      Delete
  21. Μα...γιατί δεν βρεθήκαμε; ....
    Kρίμα!.. Εύχομαι σε επόμενη φορά!

    Να είσαι καλά!! :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η επόμενη φορά θα είναι ακόμα πιο εποικοδομητική και χαλαρή για όλους μας.
      Δεν έμεινα μέχρι το τέλος και δε θέλησα να "διακόψω" τη χαρά όλων όσων μίλησαν εκείνη την ημέρα. Σας απόλαυσα, ένιωσα πολύ όμορφα με τη θετική ατμόσφαιρα που υπήρχε διάχυτη σε όλους τους χώρους. Χάρηκα που απλά βρεθήκαμε όλοι εμείς για να φωνάξουμε ότι το να μοιράζεσαι είναι διασκεδαστικό!

      Delete
  22. Θεανώ μου, αυτή είναι από τις πιο τρυφερές αναρτήσεις που έχω διαβάσει για τις ψηφιακές γειτονιές! Σε ευχαριστώ πολύ! Πραγματικά, σε απόλαυσα!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Φτιάχνουμε έναν χιονάνθρωπο.......

Snowman μα δεν είναι από χιόνι!!! Γιατί, ευτυχώς, ο χειμώνας ακόμα δεν ήρθε, το κρύο είναι ανεκτό και το χιόνι μάλλον πολύ μακρυά. Έλα όμως που έχουμε όρεξη για κατασκευές και τα χιονανθρωπάκια είναι πάντα αγαπημένες φιγούρες. Κι αν προσπαθήσω να κάνω έναν απολογισμό, δεν ξέρω πως τα καταφέρνω, αλλά κάθε, μα κάθε χρόνο, όταν αγοράζω καινούρια στολίδια και διακοσμητικά για το χειμώνα, ο χιονάνθρωπος είναι η πρώτη μου επιλογή. Πώς λοιπόν να μην φτιαξω με την μικρή μου πολλά, μα πάρα πολλά χιονανθρωπάκια λίγο πριν αρχίσουμε να μιλάμε για τα Χριστούγεννα και λίγο προτού αρχίσουμε να σχεδιάζουμε πως θα στολίσουμε το σπίτι μας για τις γιορτές; Ξεκινήστε και εσείς από μια απλή κατασκευή που θα σας φτιάξει τη διάθεση! Ένας χαμογελαστός χιονάνθρωπος από λευκά πιατάκια μιας χρήσεως.... Paper plates snowman Ανοίξτε τρύπες με τον διακορευτή Περάστε νήμα γύρω γύρω και ενώστε τα δυο πιατάκια Στολίστε με κουμπιά και  προσθέστε τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Μπορείτε να τον κ

Το πρώτο της Λεύκωμα!

photo via.... Είχατε Λεύκωμα όταν πηγαίνατε σχολείο; Θυμόσαστε που γράφαμε τα περιβόητα "Τι εστί έρως, φιλί, αγάπη; " "Ποιό είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;"  "Τί ζώδιο είσαι;" και "Ποια η γνώμη σου για τον κτήτορα;" (όπου κτήτορας εσύ φυσικά που είχες το Λεύκωμα και η αποκάλυψη στην τελευταία σελίδα!!!)  Πραγματικά τι δε θα έδινα να έπεφτε στα χέρια μου ξανά ένα από τα Λευκώματα που γράφαμε τότε..... Στο σπίτι κάνω συχνά παιχνίδια γραφής και ανάγνωσης με το πρωτάκι μου είτε ως παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού, είτε βοηθώντας την να γράψει στο μίνι ημερολόγιο της. Και φυσικά διαβάζουμε τα μηνύματα από τις νεράιδες που μας επισκέπτονται για διάφορους λόγους..... (π.χ tooth fairy) Σκέφτηκα ότι για την ηλικία των 6-7 χρόνων ένα Λεύκωμα, το οποίο θα έχει βέβαια τις κατάλληλες ερωτήσεις, μπορεί να γίνει ένα επιπλέον παιχνίδι. Κάτι που βοηθάει πολύ στην απόκτηση ευχέρειας στην ανάγνωση αλλά και στη γραφή ! Συναισθηματικά δε, δίνει απίσ

Οι πιο εύκολες κατασκευές για παιδιά!

Τελικά το διαδίκτυο έχει τα πολύ καλά του με τόσες ιδέες που μας δίνει. Πηγαίνει τη φαντασία μας ακόμα πιο πέρα και μας ξεσηκώνει να κάνουμε χιλιάδες πράγματα. Δε συμφωνώ καθόλου με όσους πιστεύουν ότι απλά κάθεσαι και χαζεύεις σε μια οθόνη και δεν κάνεις πράγματα δημιουργικά. Ειδικά σε ότι έχει σχέση με τα παιδιά και τις δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις μαζί τους. Ίσα ίσα που ψάχνεις, βρίσκεις τρόπους και μπαίνεις στην πρίζα για να δοκιμάσεις νέα πράγματα. Και όσο για τις κατασκευές οι ιδέες είναι ατέλειωτες. Ένα κλικ να κάνεις και βρίσκεις χιλιάδες. Ίσως πολλέ από αυτές θεωρείς ότι είναι αρκετά πολύπλοκες και χρονοβόρες για να τα φτιάξεις μαζί με τα παιδιά. Σήμερα όμως δεν έχεις δικαιολογία! Θα σου δείξω 6 από τις πιο εύκολες κατασκευές που υπάρχουν. Ξεκινάμε με διακόσμηση δωματίου: Μια πρωτότυπη ιδέα για να γράψεις το όνομα του μικρού σου στην είσοδο του δωματίου. Τα υλικά απλά: Mobile με το όνομά του Διακοσμητικά χαρτόνια που θα κόψετε μαζί στο σχήμα των γρα